mam wiele myśli pędzących ku tobie, dłonie nie do zatrzymania i usta nieśmiałe
mam wspomnień garść i jeszcze więcej marzeń
smak kawy, czekolady, papierosów i twoich ust, zapach oddechu
mam to wszystko i wiele więcej, uczucia niezapisane w słowach
mamy brzegi oceanu
rzucimy się razem w dal szerokiego czasu, który dla nas się nie kończy
pędźmy dalej koleją rozciągnięta między nami
dzielą nas tylko noce niespełnione, łączą sny o wspólnych ramionach nad ranem
koimy odległość rozmową, choć ciągle chciałoby się czuć wspólny oddech
marzną mi usta, gdy cię nie ma w pobliżu
natłok ciebie w mych wersach ułożonych nieporządnie
słowa wyrzucone bez zamysłu
(...) w poezji liczą się ludzie nieszczęśliwi
którzy nie umieją sobie życia prywatnego ułożyć
dziękuję
pędźmy dalej koleją rozciągnięta między nami
dzielą nas tylko noce niespełnione, łączą sny o wspólnych ramionach nad ranem
koimy odległość rozmową, choć ciągle chciałoby się czuć wspólny oddech
marzną mi usta, gdy cię nie ma w pobliżu
natłok ciebie w mych wersach ułożonych nieporządnie
słowa wyrzucone bez zamysłu
(...) w poezji liczą się ludzie nieszczęśliwi
którzy nie umieją sobie życia prywatnego ułożyć
dziękuję
stwórzmy więc poezję miłosną, szczęśliwie miłosną, pokażmy światu, że się da
OdpowiedzUsuńprzypomina mi się piękny cytat o wargach bolących z niepocałowania.
OdpowiedzUsuń(swoją drogą, jest w tym ziarnko prawdy, że wspaniale pisze się, będąc nieszczęśliwym)
Masz wszystko. Jak pięknie.
OdpowiedzUsuńto prawda, że najlepsze teksty powstają kiedy jesteśmy nieszczęsliwi ... ale nic nie stoi na przeszkodzie pisać nie'pięknie o miłości, radości i szczęściu ;)
OdpowiedzUsuńMoże i to prawda, że poezję najpiękniej piszą nieszczęśliwi, ale z drugiej strony... jeśli w grę wchodzi miłość, to ona jest piękna sama w sobie, uśmiech w oczach jej nie psuje - wręcz przeciwnie, dodaje jej uroku.
OdpowiedzUsuń